بارخدايا! (بر محمّد و آل محمّد درود و رحمت فرست و) از ولى و خليفه‏ات و حجّت بر بندگانت و زبان گويايت كه به فرمان و اجازه‏ات از سوى تو، حقايق را بيان مى‏كند (و) به حكمت تو سخن مى‏راند و چشم بينايت در ميان خلايقت و شاهد و گواه بر بندگانت، سرور بزرگوار و مجاهد (و كوشا و بنده پناه‏آورنده به تو) هرگونه بلا و گزندى را دفع فرما! (خداوندا) و او را از شرّ (تمام) آنچه آفريدى (و خلق كردى) و پديد آوردى و ايجاد كردى و صورت بخشيدى، در امان بدار!

«اللّهُمَّ (صَلِّ عَلى مُحَمَّدٍ وَالِ مُحَمَّدٍ وَ) ادْفَعْ عَنْ وَلِيِّكَ وَ خَلِيفَتِكَ وَ حُجَّتِكَ عَلَى خَلْقِكَ وَ لِسَانِكَ الْمُعَبِّرِ عَنْكَ بِإِذْنِكَ النَّاطِقِ بِحِكْمَتِكَ وَ عَيْنِكَ النَّاظِرَةِ عَلَى بَرِيَّتِكَ وَ شَاهِدِكَ عَلَى عِبَادِكَ الْجَحْجَاحِ الْمُجَاهِدِ الْعَائِذِ بِكَ عِنْدَكَ وَ أَعِذْهُ مِنْ شَرِّ جَمِيعِ مَا خَلَقْتَ وَ بَرَأْتَ وَ أَنْشَأْتَ وَ صَوَّرْتَ؛

وَ احْفَظْهُ مِنْ بَيْنِ يَدَيْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ يَمِينِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ مِنْ فَوْقِهِ وَ مِنْ تَحْتِهِ بِحِفْظِكَ الَّذِى لَا يَضِيعُ مَنْ حَفِظْتَهُ بِهِ وَ احْفَظْ فِيهِ رَسُولَكَ وَ آبَاءَهُ أَئِمَّتَكَ وَ دَعَائِمَ دِينِكَ وَ اجْعَلْهُ فِى وَدِيعَتِكَ الَّتِى لَا تَضِيعُ وَ فِى جِوَارِكَ الَّذِى لَا يُحْقَرُ وَ فِى مَنْعِكَ وَ عِزِّكَ الَّذِى لا يقْهَرُ؛

(اللّهُمَّ) وَامِنْهُ بِامانِكَ الْوَثيقِ الَّذى لايُخْذَلُ مَنْ امَنْتَهُ بِه وَاجْعَلْهُ فى كَنَفِكَ الَّذى لا يضام؛

مَنْ كانَ فيهِ، وَانْصُرْهُ بِنَصْرِكَ الْعَزيزِ وَايِّدْهُ بِجُنْدِكَ الْغالِبِ، وَقَوِّه بِقُوَّتِكَ، وَارْدِفْهُ بِمَلائِكَتِكَ.

(اللّهُمَّ) والِ مَنْ والاهُ، وَعادِ مَنْ عاداهُ، وَالْبِسْهُ دِرْعَكَ الْحَصينَهَ وَحُفَّهُ بِمَلائِكَتِكَ حَفّا؛

بارخدايا! (بر محمّد و آل محمّد درود و رحمت فرست و) از ولى و خليفه‏ ات و حجّت بر بندگانت و زبان گويايت كه به فرمان و اجازه‏ ات از سوى تو، حقايق را بيان مى‏ كند (و) به حكمت تو سخن مى‏ راند و چشم بينايت در ميان خلايقت و شاهد و گواه بر بندگانت، سرور بزرگوار و مجاهد (و كوشا و بنده پناه‏ آورنده به تو) هرگونه بلا و گزندى را دفع فرما! (خداوندا) و او را از شرّ (تمام) آنچه آفريدى (و خلق كردى) و پديد آوردى و ايجاد كردى و صورت بخشيدى، در امان بدار!

و او را از پيش رو و از پشت سرش و از طرف راست و چپش و از بالاى سر و پايين محافظت فرما! با حفاظتت كه هركه را با آن حفظ نمودى، ضايع و تباه نمى‏ شود و در وجود مبارك او (با حفاظت كردن از وجود مباركش) پيامبرت (و وصى پيامبرت) و پدرانش را كه پيشوايان تو و ستون‏ هاى دين تو هستند- درود و رحمت تو بر همه آنان باد- حفظ بفرما و او را در امان و زنهار خويش كه ضايع و تباه نگردد، قرار بده و در پناه خودت كه (هرگز) نمى‏ شكند (بگير) و در (سايه) حمايت و دفاعت و (پناه) عزّت (و شكست‏ ناپذيريت) كه (هرگز) مقهور نمى‏ شود (و شكست نمى‏ خورد) قرار بده!

(خداوندا!) او را با امان و نگاهبانى مستحكمت كه هركه را به وسيله آن در امان داشتى، تنها نمانده (و مغلوب نمى‏ شود) امنيت ببخش و او را در كنف حمايت خود كه هركه در آن است (هرگز) مورد ستم واقع نشود، قرار بده و با يارى قدرتمند و مستحكمت يارى فرما و با سپاه پيروزمندت تأييد و تقويت كن و با قدرتت او را نيرومند ساز و فرشتگانت را پى‏درپى، در ركاب او و همراهش گردان!

(بارخدايا!) هركه او را دوست مى دارد، دوست بدار و هركه او را دشمن مى‏دارد، دشمن بدار و زره مستحكم (و نفوذ ناپذيرت) را بر پيكرش بپوشان و وجود مباركش را با فرشتگانت كاملًا احاطه بفرما!»

منبع: آيت‏ الله سيد محّمدباقر موحد ابطحى اصفهانى، ترجمه دكتر سيد عدنان لاجوردى، «صحيفه رضويه جامعه»؛ انتشارات بنياد فرهنگى و هنرى امام رضا (ع).